Twee jaar geleden schreef ik enkele vlammende commentaren op Facebook. De vakantieopvang van Patjoepelke aan de sporthal was zonder veel uitleg verhuisd naar enkele containerklassen naast Basisschool Spoele.
Ik was zo kwaad omdat ik nu veel verder moest fietsen met mijn twee zoontjes en dat dwars door het centrum. Maar ik vertikte het om met de auto te gaan:
16 juli 2017:
“Geen sprookje
Er was eens een moeder die vond dat ze geluk had om in de stad te wonen. De school van haar kinderen lag vlakbij en ook de vakantie opvang was slechts enkele minuten verwijderd met de fiets.
…
Er was eens een moeder die de route naar de nieuwe opvang verkende met de fiets. Ze moest over vele kasseiwegen vol putten. Ze moest een drukke weg oversteken. En morgen zouden haar kinderen er bij zijn. Ze hield haar hart al vast.”
17 juli 2017:
“Flandriens
Wij doen niet aan Parijs-Roubaix, wij doen Dalia-Spoele. In de regen.
Stationsplein: kasseien, Stationstraat: kasseien, Markt: kasseien. Schoolstraat: M. (10 jaar) glijdt met zijn fietsje uit op de kasseien (gelukkig zonder erg). Hovenierstraat: zeer slechte kasseien (E. (6 jaar) op de volgfiets: “oh nee mama, alweer zo’n dingen”).
…
Na een fijne vakantie. Welcome to reality. It sucks! 😔”
Maar, kijk, het wende uiteindelijk:
18 juli 2017:
“Zonnig
Kinderen kijken door een andere bril naar de dingen.
…
Vanmorgen hobbelden we weer over de kasseien die E. heeft omgedoopt tot “bibberwegen”. “Mammma, waaarrrommm doeoeoet mijn stemmm zo rrraarrr?” hoor ik hem achter mij zeggen.
M. zegt “joepie” als hij niet onderuit gaat op dezelfde plek als gisteren. Ik word er blij van. En het helpt dat de zon schijnt.”
Ondertussen rijden we nog steeds dezelfde route naar de vakantie opvang. E. ondertussen op zijn eigen fietsje. Ze weten dat ze voorzichtig moeten zijn en als we ’s ochtends vertrekken is het nog niet al te druk. We hoeven er dan ook alleen maar in de vakanties naartoe. Ik mag er niet aan denken dat ze op Spoele naar school zouden gaan.
Blijkbaar deel ik niet alleen die bezorgdheid. Voor de 4de Queeste interviewde ik Christophe Pyra van buurtcomité N47/E17. Hij vertelt ondermeer dat jonge ouders uit zijn wijk – de Konijnwijk – hun kinderen niet met de fiets naar school durven sturen. Er zijn wel al goede fietspaden in de stad, maar ze zijn niet goed met elkaar verbonden.
Er zijn heel wat missing links. En dat is jammer: want laten meer fietsers nu net bijdragen aan een vermindering van de CO2 uitstoot en dus aan het tegengaan van de klimaatopwarming.
Hieronder het filmpje met het volledige interview:
De 4de Queeste 